Gönül Ulağı -Üstad Yusuf BİLGE Bey’e-

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI)

Ben gönül ulağı, âlem gezgini,
Aldığım kelâmı yârâna verdim.
«Al götür!» dediğin kadim sezgini,
Bizi yüreğinden sorana verdim.

Ardıma bakmadan düştüm yollara,
Rüzgârla yarıştım, kondum dallara,
Âleme gönülden bakan kullara,
Rüyamızı hayra yorana verdim.

Duymadı nâmertler, bilmedi nâdân,
Ne şagiller gördü, ne tafra satan,
Herkes taş atarken bize gül atan,
Dostu şefkatiyle vurana verdim.

Aştım engelleri vardım menzile,
En yüce dilekler gelmişti dile,
Firkatin ateşi yakarken bile,
Yarasını aşkla sarana verdim.

Yıldızlar sönüp de çekilmez deyip,
Dal meyveye durur bükülmez deyip,
Hasat vakti gelir dökülmez deyip,
Alnı ak, başı dik durana verdim.

Kovdum baykuşları kâşânelerden,
Akbabayı savdım virânelerden,
Yol yordam sorarak divânelerden,
Ezelden ebede varana verdim.

Musul, Kerkük, Telâfer’i dolaştım,
Bu sevda uğruna kaç dağı aştım,
Anka kanadında dosta ulaştım,
Ümit otağını kurana verdim.

Hain tuzakları bir bir bozarak,
Kara talihine içten kızarak,
Şahin pençesiyle ufka yazarak,
Yüreklere yağan bârâna verdim.

Kutlu bir öfkeyle başı dumanda,
Sessiz feryadının aksi her yanda…
Kül rengine dönen ıssız mekânda,
Küfrün zincirini kırana verdim.

Kavuran fırtına er-geç dinecek,
Güneş hoş yüzüyle bize dönecek,
Yürek yangınları bir gün sönecek,
Diyen Günbeyli’ye, zor âna verdim.

Ben gönül ulağı, aldım kelâmı,
Türk’ü yüreğinden sorana verdim.