Bu Vatan Bölünmez, Bu Bayrak İnmez!
Yusuf DURSUN
«Son ocak sönmeden» yurdumda benim,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Bin yıllık tarih var ardımda benim,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Gökyüzünde son güneşler batmadan,
Yeryüzünde son şafaklar atmadan,
İsrafil’in «kalk» borusu ötmeden,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Birlikte dolaştık yaylada, kırda;
Birlikte can verdik bu cennet yurda.
Unuttuysan öğren, tarihe sor da;
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Kız alıp kız verdik, akrabamız var;
İsteyene candan merhabamız var.
İstemeyen bilsin, tek dâvâmız var:
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Sırada bekliyor seksenlik dede,
Bir nidası var ki gök gürlemede.
Allah, gazâsını mübarek ede,
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Kınalı kuzular cennet kokulu,
Toprağına gül ağacı dikili.
Başucunda son sözleri çakılı:
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Onlar içimizde, ölmedi, hâşâ,
Tekbir sesleriyle yükseldi Arş’a.
Dinleyin, şehidler başladı marşa:
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!
Sönmez ufkumuzda bu hilâl, «sönmez»,
Türk’e yan bakanın ocağı yanmaz.
Söz verdi bu millet, bir daha dönmez;
Bu vatan bölünmez, bu bayrak inmez!