Ey Zaman!
Servet YÜKSEL
Sen ey zaman, hayal misin, düş müsün?
Daha dün çocuktum, bugün nerdeyim?..
Sona doğru kanat çırpan kuş musun?
Dem bu dem diyerek, bak siperdeyim.
Her gün artar kâinatın telâşı,
Ah bir kaçabilsem alıp bu başı,
Kulun can evine saldın ataşı,
Âhiri bilinmez bir seferdeyim…
Hoyrat elin saçlarıma değende,
Yaprağımı yolup, dalım eğende,
Her daim kanayan yarasın bende,
Batan güne bakıp hep kederdeyim…
Saatleri kurcalasam ne çare,
Aynaları parçalasam ne çare,
Gurbetlerde gezip durdum avare,
Kaderimin ol dediği yerdeyim…
Hep hüzünmüş meğer sende gördüğüm,
Taş gibisin değirmende gördüğüm,
Gönül ötelerde, akıl kördüğüm,
Anladım ki «ben» kendime perdeyim…