Bâd-ı Sabâ’ya Kıt’alar III
KÂFÎ (Ekrem KAFTAN)
Bâd-ı sabâ sesinde rûhuma şifâ vardır,
Bana ihsanı olan bir sonsuz cefâ vardır…
Hicranına razıyım duydukça ben bu sesi;
Bilsin ki bâd-ı sabâ Kâfî’de vefâ vardır!
***
Ne mutlu Kâfî’ye ki meftun bâd-ı sabâya,
Mazhar olamasa da itimâd-ı sabâya…
Hâlini hâli ile arz etmeye muktedir,
Ve muhtaç ömürlerce âh imdâd-ı sabâya!
***
Nasıl sussun bu gönül yakarken bâd-ı sabâ!
Rûhumdan mâverâya akarken bâd-ı sabâ,
İtimat etmese de bunca ıstırabıma;
Öldürür derin derin bakarken bâd-ı sabâ!
***
Sen misin bâd-ı sabâ böyle güzel esen yel?
Getirir her nefesin sevgiliden bin emel…
Al götür bu şairi o yârin sînesine,
Ağlasın yüz sürerek şiir şiir ve sel sel!
***
Ey rahmet müjdecisi, aşk yüklü bâd-ı sabâ!
Kâfî’nin bu âlemde yektâ murâdı sabâ!
Daima es gönlüme ve doldur bitmez aşkla,
Sorulsa: «Bu şair kim?» Desinler: «adı Sabâ!»
***
Çiçekler arasından geçtikçe bâd-ı sabâ,
Yârin güzelliğini halka misal gösterir…
Gönlümden aşk şarabı içtikçe bâd-ı sabâ,
Bana âteşten kadeh, âleme sürur verir!