GÖÇ
Servet YÜKSEL
Köyümüzün bacaları tütmüyor,
Her köşede göçün nabzı vurmakta.
Şafak atmış, horozları ötmüyor,
Bir sessizlik yankılanıp durmakta…
Artık çeşmelerden hüzün akıyor,
Ağaçlar kurumuş, yollar pas tutmuş.
Yetim kalan evler, yürek yakıyor,
Bilseniz gidenler neler unutmuş!..
Kırık camlar, yağmalanmış kovanlar,
Damla damla gözlerime doluyor.
Eşyadaki garipliği kim anlar?
Düşündükçe insan bir hoş oluyor.
Kapılardan ses yok, her yanım duvar.
Burda hayat sanki uykuya dalmış.
Bu nasıl kahır ki çökmüş çatılar,
Bize de geçmişin hayali kalmış..