Uyan Dikran!..
Sadettin KAPLAN
Sırtımdan hançerleyip: «İmdat!» diye bağırdın;
Kördün, tüm vicdanların seslerine sağırdın…
Aslında sen değildin Taşnak, Hınçak, Asala.
Soykırımmış… Sen bile inandın bu masala…
Bu ne soymuş ki Serop, bitmedi kıra-kıra;
Serpildi ayrık gibi dünya denen bozkıra?..
Bu yurtta, tek bedende bir can gibi yaşardık;
Aynı mizaha güldük, aynı gözde yaşardık…
Yalanlar yasa ile «gerçek» olur mu Aram?
Tepe iken dağ olur Ermenistan’la aram…
Uyan Dikran!.. Bak hâlâ ellere kanıyorsun.
Bağrımdaki yaramsın: «Ah!» desem kanıyorsun…
Dostum isen, dilerim «dost bağı»na ermeni,
Düşmanımsan unutma!.. Ben Türk’üm, sen Ermeni…