Fetih
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI)
Delişmen gönlünü Hakk’ın yolunda
Yürüten sultanın çağlar aşması…
Özge gül kokulu berat elinde,
Türkeli’nden, Rumeli’ne taşması.
Önce yüreklerde olan seferin,
İksiri aşk olur böyle zaferin,
Muştuyu nefsinde duyan neferin,
Akşemseddin ocağında pişmesi.
Gülzâra vurulup hedef belleyen,
Bir çağdan bir çağa kılıç sallayan,
«Ya o, ya ben!» deyip niyet dilleyen
Nice koç yiğidin sura koşması.
Her seher vaktinde huzura duran,
Yıllarca gördüğü düşleri yoran,
Cennet kokusunu oklara soran,
Ulubatlılar’ın şehid düşmesi.
Gülzârın aşkıyla gül gül kokanın,
Surların ardına şevkle bakanın,
Şehri değil, zâlimleri yakanın,
Atının nalının arzı eşmesi.
Yürek yangınıyla tepeler erir,
Hayret ki, gemiler karada yürür.
Kalpten kalbe bir muştuyu götürür
İşte budur, Günbeyli’nin coşması.
Delişmen gönlünü Hakk’ın yolunda
Koşturan sultanın çağlar aşması…