Ağlayan Erguvan
Olcay YAZICI
“Gül mü güler, erguvan mı ağlar?”
Şeyh Gâlib
Hüsn ü aşk üzere dillenir dîvan
Tenhâda elemle, ağlar erguvan
Şiir mi, dua mı, ağıt mı, gül mü?
Eşyayı kuşatan sihirli tül mü?
Sevdâlı edâda buzdağı erir
İnsana fânîlik öğüdü verir
Titreşir mahzun sular geceleri ayazda
Ölür körpe çiçekler bu yağmurlu niyazda
Sebebi var yere düşen yaprağın
Titrer ıstırapla kalbi toprağın…
Şölen biter, rengin silinir izi
Ebedî sükûta çağırır bizi
Yitik zamanları acıyla anar
Her bahar yüreği yeniden kanar
Mekânlardan İstanbul, aylardan erguvandı
Bu hasret âteşinde nice civanlar yandı!
Ruhları şâd eden efsunlu neşir
«Gülşen-i âlemde hazân erişir!»
Boğaz bir rüyâdır, hep öyle kalsın
İlkbaharın adı «erguvan» olsun!
Diriliş müjdesi sümbülî buğu
Şiirin ülkesi esrarlı Doğu!..
Müştekî değil zaman, ezelî kaderinden!
«Bir erganun âhengi yayılmakta derinden»