ALEMDEN ALEME
M. Faik GÜNGÖR
Âlemden âleme yürüyor kervan,
Değişir mevsimler, değişir devran,
Kapanır gişeler acele davran,
Sual olmaz bilet alan yolcuya.
Rüya ile gerçek arasında yol,
Ne fazla ümitlen, ne ümitsiz ol.
Işıktan atlarla sefere koyul,
Zaman yetmez yaya kalan yolcuya.
Her nefes, her saat farklı durakta,
İnerler, düşleri kalır ırakta,
Riyâyı sunsan da altın tabakta,
İtibar edilmez yalan yolcuya.
Seneler saçlara düşen kar olur,
Nasipsiz sözcüğe ağız dar olur,
Âteş-i Nemrudân lâlezâr olur,
Aşk-ı İbrahim’le dolan yolcuya.
Gecikmez çok yakın dîvan kurulur,
Açılır defterler hesap sorulur,
İzzet-ü ikramla selâm durulur,
Heybesinde azık olan yolcuya.