Hep Sen’in Aşkınla
CELİL (Halil GÖKKAYA)
Hep Sen’in aşkınla oldum yepyeni,
Hep Sen’in meşkinle buldum ben beni…
Hep Sen’in aşkınla açtım yelkeni,
Bir mübârek esti rüzgâr ey Rasûl,
Bir mübârek esti rüzgâr ey Nebî…
Hep Sen’in aşkınla düştüm yollara,
Hep Sen’in sevginle baktım kullara.
Hep Sen’in aşkınla durdum dallara,
Teşne gönlüm oldu gülzâr ey Rasûl,
Teşne gönlüm oldu gülzâr ey Nebî…
Hep Sen’in aşkınla çoktan çok azım,
Hep Sen’in yâdınla can yakmaz sızım.
Hep Sen’in aşkınla parlar yıldızım,
Senle güldüm, bitti efkâr ey Rasûl,
Senle güldüm, bitti efkâr ey Nebî…
Hep Sen’in aşkınla baktım âleme,
Hep Sen’in sevginle vardım şûleme.
Hep Sen’in aşkınla doldum hâleme,
Hâlelerden hâlesin yâr ey Rasûl,
Hâlelerden hâlesin yâr ey Nebî…
Hep Sen’in aşkınla kavrulmuş deniz,
Hep Sen’in nûrunla her şey tertemiz,
Hep Sen’in aşkınla ağlar sînemiz,
Hem sedefsin, hem sedefkâr ey Rasûl,
Hem sedefsin, hem sedefkâr ey Nebî…
Hep Sen’in aşkınla kurtulmuş zelil,
Hep Sen’in derdinle kurtulmuş halil!
Hep Sen’in aşkınla söz bulsun Celil,
Sen’dedir cümle esrâr ey Rasûl,
Sen’dedir cümle esrâr ey Nebî…
Vezni: fâilâtün fâilâtün fâilün