Ey Felek
M. Faik GÜNGÖR
Eylesen de yâ Rab âriflerinden,
Ayrılığa içim kanar derinden,
Çileye beleyip dört-bir yerimden
Huzuru öteye getirdin felek.
Çiçekli yıllara yol geçirmeden,
Ömrün tek günün bol geçirmeden,
Bayramlıklarıma kol geçirmeden,
Kefeni ütüye getirdin felek.
Dedim ki, içimi okuyabilsen,
Alıp hasretimi dokuyabilsen,
İshak kuşlarını taşlayarak sen,
Baykuşu çatıya getirdin felek.
Karanlık geceyi gündüze sayıp,
Şahsıma yaptığın vallâhi ayıp,
Kemend atıp beni gâfil avlayıp,
Sonumu kötüye getirdin felek.