Ardına Düştüm

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI)

Gönül bu sevdada yoruldu derken,
Leylâ’dan bir izin ardına düştüm…
Küçük bir dereden bile ürkerken,
Koca bir denizin ardına düştüm.

Gül-endam güzellikler dem dem uyanır,
Lâhzada tükenir sanki bin asır,
Çözmek istedikçe düğümlenir sır,
Derûnî bir sözün ardına düştüm.

Bilmem ne aradım ömrüm boyunca,
Kandıkça susardım, açtım doyunca,
Yâsemen kokulu aşkı duyunca,
Goncada bir gizin ardına düştüm.

Hâlbuki deryaya dalmayacaktım,
Kendimi sulara salmayacaktım,
Ayrılık türküsü çalmayacaktım,
Hasretten bir sazın ardına düştüm.

Bulduklarım aradığım değildi,
Dağlar kucak açtı, dallar eğildi,
Gönlüm tüm bunları işaret bildi,
Küllenmiş bir közün ardına düştüm.

Gözle değil, gönül ile bakınca,
Irmaklar deryaya doğru akınca,
Günbeyli’ye aşk şimşeği çakınca,
Ebedî bir yazın ardına düştüm…