Anlayamadığım
Sadettin KAPLAN
Bir ter damlası gibi süzüldün şakağımdan
Ölümü öykünerek şahdamarın üstüne
Alnımın ortasına küçük bir nokta koyup
Varla yok arasında işte bu çizgi dedin
Bir kuş teleği gibi uzandın sere–serpe
Yorgun yorumlarımın yatağına her gece
Her sabah kulağıma bir volkanı kükretip
Gün boyu duyacağın yalnız bu ezgi dedin
Bir kaval sesi gibi tutuştun nefesimde
Soluduğum türküden solucan gibi geçtin
Kör gözümü asıp da gönlümün duvarına
Özünü göreceğin biricik gözgü dedin
Av bendim avcı bendim suç bendim savcı bendim
Sav bendim sorgu bendim yanılmaz yargı bendim
Her gece bin ölümü giydirdin bir ten gibi
Her sabah bu hâlime değişmez yazgı dedin