BANA ALLAH’IM GEREK

Mustafa Necati BURSALI

-Hüdâyî Hazretleri’ne Nazîre-

“De ki: «Bana Allah yeter!»” (Zümer, 38)

Dünya büyülü yalan,
Bana Allah’ım gerek.
Sen Leylâ’ya sevdalan,
Bana Allah’ım gerek!..

Ne sîm, ne zer murâdım,
Ne gökte yer murâdım,
Bir budur her murâdım,
Bana Allah’ım gerek!..

İşte kalkıyor gemi,
Sil gözlerinden nemi,
Aşkı yakar sînemi,
Bana Allah’ım gerek!..

Getir o günü yâda,
Ay dürülür fezâda,
Ey cân, rûz-i cezâda
Bana Allah’ım gerek!..

Eğilmez başım olsa,
Bin sene yaşım olsa,
Cibrîl sırdaşım olsa,
Bana Allah’ım gerek!..

Çırpınır Acem, Arap,
Hâlbuki dünya harap,
Tek hakikat var ki: Rab
Bana Allah’ım gerek!..

Sözün özü işte bu.
Bir emânet can kuşu,
Benim bütün arzum şu:
Bana Allah’ım gerek!..

Güneş, Zühre, Ay O’nun,
Cennet, her saray O’nun,
Bir adı da Hayy O’nun,
Bana Allah’ım gerek!

Kimin hava, kimin su,
Nefs insana bir pusu,
Ey menekşe kokusu,
Bana Allah’ım gerek!..

Yok ölümsüz bir ada,
Herkes yolcu burada,
Ermek için murâda,
Bana Allah’ım gerek!..

Semâ O’nun, arz O’nun,
Misli bulunmaz O’nun,
Aşkı verir haz O’nun,
Bana Allah’ım gerek!..

Yûsuf olsam, şâh olsam
Yahut gökte mâh olsam,
Arza padişâh olsam,
Bana Allah’ım gerek!..

Değil inci, zer nefes,
Gücün varsa ver nefes,
O’ndan bana her nefes,
Bana Allah’ım gerek!..

Her şeyin bir sonu var,
Ne köşk kalır, ne duvar,
Bir O en vefâlı Yâr,
Bana Allah’ım gerek!..

Senin hayretin niçin?
Hep mahlûktur melek, cin.
Ben kul olduğum için,
Bana Allah’ım gerek!..

Kezzap düşse yarama,
Bende dönüş arama.
Yol Mescid-i Haram’a,
Bana Allah’ım gerek!..

Hep O’ndan edâ, şekil,
Ey nefs, aradan çekil,
O ki en güzel Vekil,
Bana Allah’ım gerek!..

Dövüş, kavga bir hiçe,
Ölenlere bak nice?
Kabre girdiğim gice
Bana Allah’ım gerek!..