Ağlar Karanfil
Mahmut TOPBAŞLI
Gecenin koynunda feryâd u figan,
Hasretine umut, bir beyaz mendil…
Buz tutmuş ırmağı andırır zaman,
Yas tutar gonca gül, ağlar karanfil.
Soylu sevdamıza hasret bu toprak,
Umutla yaşadı belki üç asır…
Gönül hazanında düştü son yaprak,
Çözülen düğümde saklandı kaç sır.
Eski iklimlerde sevda servetti,
Gülsuyu kokulu dualar muştu…
Gözyaşı sineye yağan rahmetti,
Yürekler çırpınan âzâde kuştu.
Sevda kuraklığı bu çağdan mîras,
Âlem suya kanmış kendi gönlünce…
Yakar yürekleri bunca ihtiras,
Bir damlaya hasret yaşar ömrünce.
Derdimi paylaşan sade dört duvar,
Hasretime umut, bir beyaz mendil…
Günbeyli, ağyârı gülzarda arar,
Saf tutar gonca gül, koşar karanfil!
Daha görülecek nice günler var.