YETİM KALMIŞ ÖKSÜZ ÇOCUĞUM!
Ahmet ARSLAN Anam öldüğünde, sabî çocuktum, Sayıp söyleyen o elle büyüdüm! Babam öldüğünde daha küçüktüm, Bağırıp çağıran dille büyüdüm! Dağlandı acıyla her gün bu sînem, Bağlandı bir zaman kapandı çenem. Eksik olmaz oldu gözlerimde nem; Tarife sığmayan hâlle büyüdüm! Yetim kalmış, öksüz bir çocuğum ben, Şimdi zayıf, güçsüz bir çocuğum ben, Sahipsiz, kimsesiz bir çocuğum ben; Gözümden boşanan selle büyüdüm! […]
Continue reading »