YÜZAKI DERGİSİ – YÜZAKI YAYINCILIK

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Secde nûruyla müzeyyen nesebi, O’nu bambaşka yaratmış Rabbi… Benzemez hiç, O Beşer, bir beşere, Nûrunun gölgesi düşmezdi yere… O Nebî, «Vahy-i İlâhî Güneşi»1 Önceden sonraya dek, yoktur eşi! Özü âlâ, yüzü âlâ, gözü nûr, Oldu bir lâhza görenler mesrûr!.. Enbiyâ hakkı için nâm idi O, Hâli bambaşka bir endâm idi O. Öyle mevzundu ki, eşsiz ve […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) O husûsî yüce bir gonce idi, Ve O’nun her şeyi kadrince idi. Başı pek tatlı büyükçeydi O’nun, O kadar hoş idi, varlık meftûn! Yaratan çünkü «Habîbim» diyerek, Bir yaratmış ki, fedâ ins ü melek! Görse bir göz, o mübârek başını, Kimseler durduramaz gözyaşını. Nûru hâlis, lekesiz bir dolunay, Görenin gönlü olur aşk ile nây! Ne muallâ […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) O’nda hak mevhibenin hepsi özel, Bir güzeldir saçı, gülden de güzel! Der ki ashab: «Ne kıvırcıktı ne düz, Hep taranmış gibidir gördüğümüz…» Bizi tel tel eriten aşka hüner; Başı üstünde mübârek teller.. Ne hafif dalgalı, sevdâ dokulu, Dâimâ özge güzel, hoş kokulu. Ve siyah rengine bir kumral ışık, Sanki rüzgârları okşardı ılık.. Kâh kesiktir saçı, kâh […]

SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Ey felek, olmadı hiç, olmadı zulmün amanı, Gencecik yaşta şehîd eyledi Furkan DOĞAN’ı… Merhamet sofrası, şefkat gülü, rahmet yudumu, Ve barış zambağı sunmakta iken, gör durumu; Temiz alnında beyaz sancağa rağmen başına, Kirli kurşunları yağdırdı reziller, ey ana; O reziller, ne kadar pis, ne yüreksiz ki yine, En beter vahşeti meşrû görüyor kendisine! O güruh, vampiri […]