Çözemedim İnsanı
Yusuf DURSUN Altımıza döşek gibi serilen Arzı gezdim, gezemedim insanı. Üstümüze yorgan gibi gerilen Göğü çözdüm, çözemedim insanı. Ağaçta yaprakta, dalda çiçekte, Çayırda çimende, börtü böcekte, Üç günlük ömrüyle bir kelebekte, Sırrı sezdim, sezemedim insanı. Bir kuş kanadıyla denizler aştım, Yıldızdan yıldıza dörtnala koştum. Kafdağı’nın doruğuna ulaştım, Masal yazdım, yazamadım insanı. Toprağın özünde cevheri duydum, «Altın»ı gizleyen kabuğu soydum, Taşını, […]
Continue reading »