KÜL EYLER
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Rûhumu kemiren bir garip sancı,
Hâlden hâle koyup beni del eyler…
Şu garip âlemde kim olmuş hancı,
Her kul, her şeyine bir gün el eyler…
Biner omuzlarda giden salına,
Ne mülküne bakar ne de malına,
Düşer şu cihanın berzah yoluna,
Münker-Nekir ile sırlı dil eyler…
Takvâ sahipleri dâim kârdadır,
Günah yüklenenler hayli zordadır,
Küfür ehli olan kızgın kordadır,
Güle meftun âşık yerin gül eyler…
Gönül, vuslatından yanar tutuşur,
Bülbül, firkatinden dertli ötüşür,
Mevlâm her murâda anda yetişir,
Nice olmazlara ol der ol eyler…
Rabbin rahmetinden ümit kesilmez,
Bâtıl fikirlerle yağıp esilmez,
Çileye, mihnete hemen küsülmez,
Olgun başak misli tartıp dol eyler…
Türlü türlü keşmekeşle yorulsa,
Nice vefâsıza kızıp darılsa,
Bin bir derde belâlara karılsa,
Sabredenler nice zehri bal eyler…
Varlık O’nun, dirlik O’nun, ten O’nun!
Kârlık O’nun, birlik O’nun, bin O’nun!
Ezel O’nun, ebed O’nun, gün O’nun!
İnanana ihsânını bol eyler…
Dostun tanı ağyâra bel bağlama,
Fitne-fesat ile sînen dağlama,
Fânî şeye efkârlanıp ağlama,
Yoksa seni bu dünyaya kul eyler…
Niyazkâr’ım sakın aslın unutma,
Kör nefsine haramları tanıtma,
Hakka râm ol, halkı asla yanıltma,
Ecel gelir gül tenini kül eyler…