DÖRTLÜKLER
Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com
BİZ, SANA NE DİYELİM?
Hem temize «pis» dersin, hem pise «temiz» dersin,
Helâl-haram fark etmez, nerde ne bulsan yersin.
Madem İslâm «çağ dışı», müslümanlar «gerici»,
Ölünce musallâ da niye imam istersin?
HER YERDE O VAR!
Gören O’dur, duyan O, her ne varsa her yerde,
Dermanı veren O’dur, dünyadaki her derde.
Gönül gözü perdeli, kıblesini şaşırmış,
Alnı secde görmemiş, soruyor: «Allah nerde?»
İNSAN, HAKK’A KUL OLMALI
Yetmez insan olmaya makam, mevki, para, pul…
İnsanı insan yapan, basîretse ara bul.
Her şeye firâsetle bakabilse bir insan,
Rabbini bırakıp da hiç olur mu kula kul?
ALLÂH’IM ŞÜKÜR SANA!
Sahurlar sabra niyet, iftarlar iftiharmış,
Gönlünde gül açanın, dört mevsimi baharmış.
O bizi tutmasaydı, ne olurdu hâlimiz?
Allâh’ım şükür Sana, iyi ki oruç varmış!
ELHAMDÜLİLLÂH… ELHAMDÜLİLLÂH…
Rahmân olan Rabbimiz, Rahîm olan Rabbimiz,
Ne kadar çok severmiş bu âciz kullarını.
«Bismillâh!» der yürürsek, kitâbımız gösterir;
Bize iki dünyanın mutluluk yollarını…