KUDRETİNE SIĞINDIK!
Hasan KONÇ hasankonc1453@hotmail.com
Yüz yıldır kanım akar,
Bu ne tûfandır yâ Rab!
Zâlim canımı yakar,
Bu ne figandır yâ Rab!
Şehirlerim yıkıldı,
Gırtlaklarım sıkıldı,
Varım yoğum yakıldı;
Bu ne ziyandır yâ Rab!
Yer-gök vahşet kusuyor,
Dilsiz dünya susuyor,
Ölüm yeli esiyor;
Bu ne buhrandır yâ Rab!
Cellâtlar başımızda,
Hançerler döşümüzde,
Kâbuslar düşümüzde;
Bu ne hicrandır yâ Rab!
Geçmiyor yaşadıkça,
Kanıyor kaşıdıkça,
Usandım taşıdıkça;
Bu ne çıbandır yâ Rab!
Günbegün beter olduk,
Sonsuz acıyla dolduk,
Dehlizlerde kaybolduk;
Bu ne hüsrandır yâ Rab!
Gözler uyku tutmuyor,
Kalpte sancı bitmiyor,
Tesellîler yetmiyor;
Bu ne devrandır yâ Rab!
El açıp gündüz-gece,
Yürekten hece hece,
Sığındığım en yüce;
Ulu dîvandır yâ Rab!
Düşmanımı kahreyle,
Tebessümü zehreyle,
Hatam varsa affeyle;
Âciz lisandır yâ Rab!
Habîb’in hürmetine,
Şefkat kıl ümmetine,
Kutlu şahâdetine;
Canım kurbandır yâ Rab!