VEDÂ
Basri DOĞAN basridogan@hotmail.com
Çileyi yüklenir gönül erleri,
Kederi, sevincin eşi görürsün.
Tamahkâr gölgeler sarar her yeri,
Yazın ortasında, kışı görürsün.
İnince kulağa, göze perdeler,
Dumanlı dağlara yürür derbeder,
Ayaklar düz yolda kayar, sendeler;
Uzanıp, saâdet düşü görürsün.
Gizlersin kalbinde koca kamburu,
Dağ olur gözünde, elin kusuru,
Kabaran nefisten alır desturu;
Doluyu bırakır, boşu görürsün.
Her şeye biçilen ömrü, eceli,
Unutup hayale gömülmemeli!
Zamana yayarak tûl-i emeli;
Lüzumsuz, her türlü işi görürsün.
Hesaba katmadan asıl kârını,
Yığdığın ne varsa, unut varını,
Hayatın, ölümün sınırlarını;
Kitapta kuruyu, yaşı görürsün.
Azimle yürürken bakmadan geri,
Kederler hayatın tuzu, biberi,
Açarken yüzünde sevinç gülleri;
Sona vardım derken, başı görürsün.
Âleme ederken vedâ sitemi,
Yaralı rûhunun biter elemi,
Ölümü üflerken ömrün son demi;
Kendini, en mutlu kişi görürsün.