Kur’ân Düşmanlarına MÜ’MİNLERDEN TAŞAN FERYAT!
SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Hak bağında her yangına bu sedâ:
Reyhâna uzanan eller kırılsın!
Vermişiz, veririz binlerce fedâ,
Îmâna uzanan eller kırılsın!
İslâm’a kin kusan Ebû Cehiller,
Nemrut gibi kötülükte ehiller,
Şeytan kesilmişler, insan değiller,
Kur’ân’a uzanan eller kırılsın!
Son vahyi görmüyor müşrik pusula,
Şeksiz mûcizeye münkir budala,
Münâfıkça, Firavunca bir huyla,
Furkān’a uzanan eller kırılsın!
Bakmıyorlar tarihteki ibrete,
Alev saçıyorlar mü’min millete,
Hâinler, mel‘unlar düşsün zillete,
Hür kana uzanan eller kırılsın!
Ebû Lehebleşti küfrün elleri,
Kurut yine yâ Rab, çöl emelleri,
Kurumasın, coşsun rahmet selleri,
Ummâna uzanan eller kırılsın!
Densizler, Kur’ân’a hırçınlaştılar,
Göğe karşı güyâ yalçınlaştılar,
–Özgürlük bu, deyip çın çınlaştılar,
Yegâna uzanan eller kırılsın!
Hep Kur’ân’a tüten tipe bak hele,
Boş hayâle bir kez tütmez hergele,
Mîrac tavanına, mescid temele,
Tabana uzanan eller kırılsın!
Yuh olsun, soysuzun nâmert gurûru,
Kıskanıyor Kur’ân’daki huzûru,
Eğri bir dünyada, tek ve en doğru
Beyâna uzanan eller kırılsın!
Kıpkızıl kuduzlar, böndür yâ Rabbî,
Artan yangınları söndür yâ Rabbî,
Kendi başlarına döndür yâ Rabbî,
Umrâna uzanan eller kırılsın!
Yâ Rab; –Kur’ân şifâ, dedin, duyurdun,
–Biz indirdik, Biz koruruz, buyurdun,
Kül olsun bu hükme saldıran odun,
Dermâna uzanan eller kırılsın!
Zındık Ebreheler hortladı mı ne?
Hin saldırıyorlar din kâbesine,
Yetişsin ebâbîl kuşları -yine-
Burhâna uzanan eller kırılsın!
Adâlet hem kurda hem de martıya,
Denge kursun, eksi ile artıya,
Her şeyi dosdoğru ölçen tartıya,
Mîzâna uzanan eller kırılsın!
Kör olmasın, görsün gözler âyeti,
Göster cehennemi, göster cenneti,
Evlâtları bozmak, gâvur cinneti,
Civâna uzanan eller kırılsın!
Kahpeler, iblisten akıl alıyor,
En saf yüreklere mikrop salıyor,
Ahmak bilgiç, cehâlete dalıyor,
İrfâna uzanan eller kırılsın!
Arsız azgınlara şimşek çakmaz mı?
Pişmân olmayanı azap yakmaz mı?
Fânî yolcu, son köprüye bakmaz mı?
Son âna uzanan eller kırılsın!
Yerlerin hâlinden gökler mâtemde,
Diken de, gül de var, nesl-i Âdem’de,
Mushaf’a taş atıp devr-i âlemde,
Emâna uzanan eller kırılsın!
Yâ Rab, harâmîye kervân eyleme,
Şu yeri yaşanmaz meydân eyleme,
Bize semâları zindân eyleme,
Ezâna uzanan eller kırılsın!
Elbet her gāfilin son sözü eyvah,
Kur’ân yakanlar da yanacak billâh,
Nankör kulu yâ Rab, sen eyle ıslah,
Harmâna uzanan eller kırılsın!
En berbat kölelik, küfre benzemek,
Hayra çamur atıp şerri bezemek,
Temiz tesettüre hücûm ederek,
Türbana uzanan eller kırılsın!
Durmadan ahlâkı yerlere serip,
Edepsiz ağzıyla nâmûsu yerip,
Yâ Rab, hayvanlığa ödüller verip,
İnsâna uzanan eller kırılsın!
Tuzaklar bülbülü boğmadan daha,
Goncayı zâlimler eğmeden daha,
Kirli parmakları değmeden daha,
Vicdâna uzanan eller kırılsın!
Herkes imtihanda iki karneyle,
Alçağın kavgası en şâhâneyle,
Kendi uydurduğu boş bahâneyle,
İz‘âna uzanan eller kırılsın!
Her türlü; kimi zor, kimi kolaylı,
Kimisi maskeli, kimi olaylı,
Kimisi doğrudan, kimi dolaylı,
Kervâna uzanan eller kırılsın!
Peygamber azmiyle sebât eyleriz,
En zor anda; –Metâ nasrullah, deriz.
Ver nusrat elini, tutsun elimiz,
Sübhâna uzanan eller kırılsın!
Tâ câna uzanan mızrak kırılsın,
Cânâna uzanan tak tak kırılsın,
Bostâna uzanan çakmak kırılsın,
Destâna uzanan eller kırılsın!
Sûre sûre Kitap, insanlık ister,
Haydut kitapsızlar hınzırdan beter,
Her zulme bir kader haykırır: Yeter!
Devrâna uzanan eller kırılsın!
Bilsin Kur’ân yakan mendebur çete,
Kâğıt yanar, mânâ yanmaz ateşte,
Onlar düşer kapkaranlık dehşete,
Nûrâna uzanan eller kırılsın!
Hak söze düşmandır bâtıl yalancı,
Hürmet yasak, nefret serbest, ne acı,
Nârda mı tadarlar yâ Rab, inancı?
Fermâna uzanan eller kırılsın!
Seyrî der ki: Budur güçlü silâhım,
Duâmızı kabûl eyle Allâh’ım!
Müjdelerle doğsun sonsuz sabâhım,
Bu şâna uzanan eller kırılsın!
25 Ağustos 1997 – 24 Temmuz 2023