ÇOK GEÇ ANLADIM!
Kemal AKGÜL kemalakgul1903@gmail.com
Çalıştım, didindim olmadı mâmur,
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
«Bir varmış bir yokmuş» misâli ömür,
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Herkes gülüyordu doğduğum zaman,
Figanlar yükseldi benden, ah figan!
Meğer bir kapana düşmüşüm o an;
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Ne çabuk büyüdüm, küçüğüm derken,
Yaş on iki, on üç; olmuşum ergen,
İbâdet etmedim, dedim; «Çok erken!»
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Zamâneye uydum, görmedim ağı,
Kör nefsin peşinde, dolandım dağı,
Geçti, gençliğimin verimli çağı;
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Yaş kemâle erdi, kendim ermedim,
Gönlümce yaşayıp, sefâ sürmedim,
O yılları; sanki ben hiç görmedim;
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Ha koptu kopacak, inceldi urgan,
Yorgun dizlerimde, kesildi derman,
Az kaldı, Azrâil çağırır ferman;
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Bir yolun bittiği yerdir burası,
Yeni bir hayatın, geldi sırası,
Amelsizlik orda bir yüz karası;
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!
Bir fırtına kopar, her yer karışır,
Akgül solmuş diye, salâ çağrışır,
Evlâtlarım; «Baba!» diye bağrışır;
Dünya yalan imiş, çok geç anladım!