MEVLÂNÂ’NIN GAZELLERİNİ TÜRKÇE SÖYLEYİŞ -28- CAN, KÂBE HALKASINDA HENÜZ; TENSE MÜBTELÂ!*
Harun ÖĞMÜŞ harunogmus@gmail.com
Ey memleket ve âilesinden olup cüdâ,
Azm-i seferle haccını etmiş olan edâ!
Gündüz giderken aç, gece zulmette bîkarâr,
Lâkin gözünde Kâbe ve gönlünde Mustafâ!
Vâsıl olup nihâyet o Beyt-i Harâm’a ki,
Bî-şek emîn olur ona girmiş olan gedâ!
Hâlin nasıldı korkulu yollarda onca dem?
Hac yollarında herkesi hıfz eylesin Hudâ!
Tekrâr edince aşk ile ‘lebbeyk’i siz her an,
Tâ Arş’a çıktı gökleri tutmuş o gür sadâ!
Gördün o kutlu beldeyi mâdem ki ölmeden,
Çeşmin öpüp ayağna kapansak senin sezâ!
Mihmân idin Hudâ’ya ki va‘d eyleyüp dedi:
Mihman azîz olur, hele mihmân iken bana!
Tâ Meş‘aru’l-Harâm’a varıp çıktı Rahme’ye,
Olsun o kutlu kimseye binlerce can fedâ!
En sonra kendi döndü fakat gönlü ordadır…
Can, Kâ‘be halkasında henüz; tense mübtelâ!
vezni: mef’ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün
15 Aralık 2022, Konya
___________________
* Ey hânuman be-mande vü ez-şehr-i hod cüdâ,
Şâd âmedît ez-sefer-i hâne-i Hudâ.
matlaıyla başlayan gazel. 3. beyitte Âlü İmrân 3/97’ye telmih vardır.
(Mevlânâ, Dîvân-ı Kebîr -Seçmeler-, nşr. Şefik CAN, Ötüken, İst. 2000; I, 122-3; Firuzanfer neşri, I, 199)
Orijinaliyle aynı vezinde: mef‘ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün