ZİYAN ve UMUT

Hasan KONÇ hasankonc1453@hotmail.com

«Neden?» diye sormak haddimiz değil,

Çile batağına battık Allâh’ım!

Sürekli günaha eyledik meyil,

Yanlışlara yanlış kattık Allâh’ım!

Nefsin emirleri, derdimiz oldu,

Para, değişmeyen virdimiz oldu,

Sanki dünya, ebed yurdumuz oldu;

Ahreti arkaya attık Allâh’ım!

Sandık ki geçici modaydı, tarzdı,

Hâlbuki Rahmân’dan kullara arzdı,

Allah için sevmek, en büyük farzdı;

Düşmanını yâran tuttuk Allâh’ım!

Talep eyler iken eşsiz cemâli,

Hesap edemedik kahrı, celâli,

Haramlara katıp nice helâli;

Sefil bir iştahla yuttuk Allâh’ım!

En basit engele alışamadık,

Hayır yarışında buluşamadık,

Sen’in rızân için çalışamadık;

Dâim tembel tembel yattık Allâh’ım!

Nefis, dünya, şeytan aklını çelmiş,

Kapından kimse boş çevrilmez bilmiş,

Hasenî tövbeyle huzûra gelmiş;

Rahmetini umut ettik Allâh’ım!