MEVLÂNÂ’NIN GAZELLERİNİ TÜRKÇE SÖYLEYİŞ -21- SARAMAZ BİR KUCAK ASLĀ SENİ EY SEVGİLİ YÂR!*

Harun ÖĞMÜŞ harunogmus@gmail.com

 

Kim bu dilber ki acep, böyle dilârâ geliyor.

Koltuk altında nalınlarla, pek âlâ geliyor.

 

Gönlü fethetti o an, koymadı akl u iz‘ân,

Düşerek ardına can, sapmadan aslā geliyor.

 

Yine hîleyle kürek elde, kor ister görünüp,

Kimi yakmaktır acep niyyeti, tenhâ geliyor.

 

Sen ateş mâdenisin, nîçin ateş istersin?

Bu tuzaktır, diyorum; bak yine hâlâ geliyor!

 

Eve geldin ya sen, ey çehresi günden aydın!

Bana ev şimdi inan Arş-ı Muallâ geliyor.

 

Suya aksetti yüzün, baktığın an ey Yûsuf!

Kuyudan kaynayarak aşk ile sevdâ geliyor!

 

Saramaz bir kucak aslā, seni ey sevgili yâr!

Senin aşkınla bu gözden nice deryâ geliyor!

 

Yer de gökler de senin nûruna bir ayna iken,

Seni seyretmeye canlandı da gûyâ geliyor!

 

Yetişir, bir de gönülden konuş artık Hâmûş!

Bak düşüp ardına kaç âşık-ı şeydâ geliyor!

 

________________________

* İn kîst in, in kîst in, şîrîn ü zîbâ âmede,

Sermest ü na‘leyn der bagal, der-hâne-i mâ âmede.

 

matla‘lı gazel. (Mevlânâ, Dîvân-ı Kebîr -Seçmeler-, nşr. Şefik CAN, Ötüken, İst, 2000, III, 242; V, 22278)

 

 

vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün

(fâilâtün)                        (fa’lün)

 

12 Aralık 2021, Konya