SON SÖZ!
Kemal AKGÜL kemalakgul1903@gmail.com
Dünya, senden çözdüm gönül bağımı,
Kime yâr olursan ol bundan böyle!
Harcadın, gül gibi gençlik çağımı,
Yeter şu yakamı sal bundan böyle!
Ele gülümsedin, bana hiddetli,
Aramızda geçimsizlik şiddetli,
Üç talâkı verdim, hâlin iddetli;
Medenî durumun dul bundan böyle!
Senden gelen hüzün, gözyaşı, maraz,
Herkese mi böyle, bana mı garaz?
Bedenim ayakta, rûhumda enkaz,
Parlak görünmüyor hâl bundan böyle!
Onca dert yükledin, atmadım hani,
Bir gün huzur ile yatmadım hani,
Varsa da bir tadın, tatmadım hani;
Acı zehir oldu bal bundan böyle!
Sana bağlanmakta olmadı kârım,
Günden güne artıp durdu efkârım,
Şimdi yüz çevirmiş bir tövbekârım;
Seni sevenlerle kal bundan böyle!
Sevgin yorgan olsa, bürünmem gayrı,
Hiç değil peşinde, sürünmem gayrı,
Daha ortalarda, görünmem gayrı;
El etek çekerim al bundan böyle!
İzbe bir köşeye mitil atarım,
Varlığı, yokluğu eşit tutarım,
Sanma oyununu artık yutarım;
Hileni başına çal bundan böyle!
Yere batsın; türlü zevkin, lezzetin,
Bana lâzım değil, sahte izzetin,
«Denî dünya» olmak senin özetin;
Öte yöne döndü yol bundan böyle!
Sana konup göçen bir murâd almaz,
İki taştan başka eseri kalmaz,
Nasibi olmazsa o bile olmaz;
Ara ki Akgül’ü bul bundan böyle!