O’NUNLA GÜLDÜ ÂLEM
Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Ilık eserdi rüzgâr, dal meyveye dururdu,
Hurma bahçelerini, yaprakları korurdu.
Hirâ mağarasına, ay akşamdan doğardı,
En kuytu gölgeleri, ışığıyla boğardı.
Dokunduğu taş olsa, yumuşardı ipekten,
Kurumuş memelerden, süt taşardı külekten.
Misk-i amber yayılır, O’nun geçtiği yerden,
Gezindiği çöllerde, su akardı mermerden.
O’ndan önce yazılan şiirler, çöpte şimdi,
Şairleri çöplüğün altında, dipte şimdi.
O’nunla sümbül lâle, O’nunla güldü âlem,
Ağlamalar kesildi, O’nunla güldü âlem.