UYANMA VAKTİDİR!
Zahit GENÇ genczahit@gmail.com
Gönlümde bir yer var, sanki bir cennet,
Kök salsın kalplerde; «Îman» dediler!
Her gün biraz büyür içimde hasret,
Şimdi değil, başka; «Zaman» dediler!
Sevmeyi bileni sevip sayarım,
Sevmeyen insandan kaygı duyarım,
Dostum ne söylerse ona uyarım;
Uyma el sözüne; «Aman» dediler!
Öyle insan var ki, insandan uzak,
Dünyanın hâli bu, sayısız tuzak,
Sol yanımda çöl var, ıssız ve kurak;
Sağ yanımda bir su; «Umman» dediler!
«Akıl nerededir?» sorsak en başta,
Kimisi; «Yaşta» der, kimisi; «Başta»,
Aslında lâzımdır akıl her yaşta;
Akıl yoksa hâlin; «Yaman» dediler!
Nefsi emmârenin kurtul şerrinden,
Öyle bir; «Allah» de zikret derinden,
Oynasın zikrinle kalbin yerinden;
Zikretmek kalplere; «Derman» dediler!
Uyanma vaktidir, ey nefsim uyan!
Ne büyük bir kayıp kaybolan zaman,
Bir ömrün israfı, en büyük ziyan;
Ziyanda olanlar; «Pişman» dediler!
Gönülden yapalım biz bu niyazı,
Sevdirsin bizlere Rabbim namazı,
Dostların dostlara budur îkazı;
Nefsindir sendeki; «Düşman» dediler!
Sevmeye sebep çok, nefreti terk et!
Ashab neyi sevdi, incele, fark et!
Rasûl’e sevgiyi Sevban’da seyret;
Sevgimiz gönülde; «Mihman» dediler!
Akıl neyi bilir, var mı kararın?
Ne kadar günün var, ne kadar yarın?
Her zaman doğru mu; ölçün, ayarın?
Geçmesin içinden; «Güman» dediler!
Koparma goncayı ince dalından!
Ayırma bülbülü nârin gülünden!
El açıp Rabbine cân u gönülden;
Affet bizleri; «Yâ Rahmân» dediler!