VERMİŞİM
Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com
Nasıl gelip geçmiş elli dört sene,
Kazanıp kazanıp ele vermişim.
Şimdi nâdim olsam ne faydası var,
Ömür sermayemi sele vermişim.
Daha ağlamadan, daha gülmeden,
«Belâ» dedim bu dünyaya gelmeden,
Mâhiler misâli kadrin bilmeden;
Denizi, deryâyı göle vermişim.
Hep kula kulların kapısın çalmış,
Nice mazlumların âhını almış,
Körlerin köyünde misafir kalmış;
Aynayı, tarağı kele vermişim.
Nefs-i emmâreye kâr etmez ferman,
Ne gözde fer kaldı, ne dizde derman,
Sürüp, ekip, biçip savurdum harman;
Ne çare, daneyi yele vermişim.
Ham hayaller bırakmadı peşimi,
İhmal ettim dört yavrumu, eşimi,
Vurdum yumruğumu, sıktım dişimi;
Hep gücü, kuvveti kola vermişim.
Ben kimin kuluyum, kafa yormadan,
Hep havanda su dövmüşüm durmadan,
Akşam olmuş ve menzile varmadan;
Yollarda sürekli mola vermişim.