İSTANBUL ve AYASOFYA

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com

Ayasofya ümmetin, kalbinde açan çiçek.
Kokusu «Yeni Çağ»la, çağlara saçan çiçek.

Ey uğruna yüzlerce şehid asker yatağı,
Nice bahadırların, mahşerdeki otağı.

Ey Nûr’un müjdesiyle vuslata eren şehir,
Sahâbe-i kirâma, kabrini veren şehir.

Ey Fatih’in rüyası, iki deniz gözlü yâr,
Hicaz Muallimi’nin, övdüğü kutlu diyar.

Ey Sultânu’ş-Şuarâ, ey «Çile’nin» şairi,
İstanbul olmasaydı, kim ne yapsın şiiri.

Ey zâhid fetvâ var mı? Gidip Ayasofya’yı,
Aldırsam nikâhına, sevindirsem dünyayı.

Ey maddenin mânâyla, taçlandığı mukaddes,
Ecdâdın altın nesle, emâneti altın ses.

Ey cihan pâyitahtı, lâlenin nâzenîni,
Çağırsam Şemseddîn’i, okusa ezanını.

Ey gül gönüllülerin, duâdaki sevinci,
Ayasofya denizden, toprağa düşen inci.

Ey gafil nasıl ki su, sermayesiyse nehrin,
Öyle de Ayasofya, tapusudur bu şehrin.