KORKARIM!
Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com
Amelin kıymeti niyete göre,
Kullukta, ihlâssız özden korkarım.
Hak için olmayan ermez değere,
Sivâya meyleden hazdan korkarım.
«Lime tekûlûne mâ lâ tef‘alûn!»
İhtârına rağmen, Rabbin, Rasûl’ün,
Yapmadığı şeyi söyleyen kulun;
Yazdığı yazıdan sözden korkarım.
Ağlamaklı duâ, ateşli hitap,
Vebaldir olana hevâsı girdap,
Sorulunca, yarın niyetten hesap;
Korkudan kararan yüzden korkarım.
Gösterip dururken zâhirde huşû,
Başka sevdadaysa içte can kuşu,
Aşamamış isek o sarp yokuşu;
İhsansız nâfile, farzdan korkarım.
Kendi sevdiğini kardeşin için,
Sevmedikçe ermez îmâna için,
Deyip de kuyusun kazan kardeşin;
Kimsedeki âdî tarzdan korkarım.
Ahlâktan, îsardan eyleyip bahis,
Hep kendine cömert, gayrine hasis,
Aydan da bir parsel edenin tahsis;
Ahlâkında cârî yozdan korkarım.
Konuşayım diye yüksek perdeden,
Ehli olmadığı sözler sarf eden,
Yapmacık hâllerle oynarsa beden;
Yaptığı tiyatro pozdan korkarım.
Allâh’a, Rasûl’e aşkını ilân,
Ederek yazıp da söyleyip çalan,
Muhabbeti lâfta sözleri yalan;
Kimsedeki işve, nazdan korkarım.
«Kahraman!» desinler diye ölenin,
Bilgili görünmek için bilenin,
Alkışa verecek malı olanın;
Ateşten nasibi közden korkarım.
Cemaat çok iken gelip de aşka,
Az iken, garipken, okursa başka,
Nice okuyana dedirten keşke;
Okunan Kur’ân’dan, cüzden korkarım.
Riyâ nâmındaki o gizli şirkin,
Pençesine düşmek ne kadar çirkin!
Bundan kurtulmalı gönlümüz ilkin;
Kulluğu fânîye arzdan korkarım.