ÜÇ AYLAR GELİNCE…
M. Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com
Mâneviyat mevsimi, geldi mübârek aylar!
Rahmet sağanağından mü’mine düşer paylar!
Her biri nurdan halka: Recep, Şâban, Ramazan…
Gönüllerde basîret, ihlâs, ferâset, mîzan…
Hizaya gelir kulun gözü, kulağı, dili…
Geceyi aydınlatır rûhumuzun kandili.
Soluklanır mü’minler cennetin kokusunu,
Îman nûruyla bezer rûhunun dokusunu.
Recep’te tohum eker, Şâban gelince sular,
Ayların hasat vakti, Ramazân’ı muştular.
Bu zaman diliminde saâdete erilir,
Nübüvvet bahçesinden iri güller derilir.
İmtihan âleminde kul belâyla sınanır,
Belâya isyan eden, Hak katında kınanır.
Regāib, Mîrac, Berat; Kadir af gecesidir!
Kelime-i şahâdet, kurtuluş hecesidir!
Her bir kandil gecesi, karanlığa nur saçar,
Yaradan, kullarına rahmet kapısı açar.
Rûhumuzu doyurur mâneviyat sofrası,
«Üç ay»ı fırsat bilir mü’min kulların hası.
Muhasebe yapar kul, nefsiyle hesaplaşır,
Selâmet sahiline amellerini taşır.
Kul duymazlıktan gelmez ilâhî azarları,
İdrâke nüfûz eyler, basîret nazarları.
Ne kötü sığınaktır, nâr-ı cahîm, azana…
Receb’le Şâban ayı müjdedir Ramazân’a.
Tefekkür ikliminde ruhlar kıyâma durur,
Kalpler arınır kirden; silinir kibir, gurur…
Tövbe-istiğfar ile cilâlanır özümüz,
Rahmân’ın huzûruna akça çıkar yüzümüz…