GÖNÜL GÜL VERDİ
Hadi ÖNAL hadional23@gmail.com
Gönül duâsıyla; «Merhaba!» dedim,
Çimen gülümsedi, çiçek bal verdi.
Susayan toprağa, sevgi eledim,
Sümbül taç takındı, zambak dal verdi.
Sorular yönelttim kendi kendime,
Anlattım özümü öz benliğime,
Elemler gönlümü etse de lime,
Rebab aşka geldi, yayı dil verdi.
Dedi: Ey malûmun meçhul yolcusu!
Nefsine hükmet ki dağılsın pusu!
Akıl ölçeğinde demlenince su,
Sırlar selâm durdu te’vil el verdi.
Aşkın bahçesine inince bahar,
Eridi zemherî gölgesinde kar,
Dalgalar amansız olsa ne yazar;
Sular med kuşandı, köpük bel verdi.
Buluttan yağmuru derince yere,
Bir sedâ yükseldi yerden göklere,
O sedayla oldu can pâre pâre;
Sonra «tevhid» dedi sırlar tül verdi.
Süzüldü göklerden, bir beyaz ahit,
Ervah yol gösterdi, renk oldu şahit,
Hak yolun yolcusu olunca şehit;
Dağlar kıyam durdu, umman yol verdi.
Su suyla yıkandı, kalınca üryan,
Kalktı sır perdesi, nurlandı her yan,
Kavuştu aşkına vuslat arayan;
Kelimeler sustu, gönül gül verdi.
6 Aralık 2019