«OL!» DEYİNCE…

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com

Yâ Rab; canda, hilkat nûrun;
Nefes verdin, halk eyledin!..
Âlemlere sığmaz «Var»ın;
Şu gönlümü, mülk eyledin!..

Câna saldın, has mayayı;
Ömre çaldın ar, hayâyı!..
«Gönül» denen bir deryâyı;
Bir mânâya, gark eyledin!..

Sen a «Semî», duy sesimi;
Sen’sin veren, nefesimi!..
Sen a «Basîr», gör nefsimi;
Yedi ayrı renk eyledin!..

Her duâma; eman verdin,
Arz’ı, Arş’ı mekân verdin!..
Her secdede, ihsan verdin;
Can seyrimi, fark eyledin!..

Menzil koydun aya, güne;
Bu kul için, her dem yana!..
Âlemleri, «Gül»den yana;
Rahmet sunan, çark eyledin!..

Hayat veren, öldüren Sen;
Mühlet verip, dolduran Sen!..
«Ol!» deyince, olduran Sen;
Bende sonu, ilk eyledin!..