ÇAĞIN KIRIK AYNASI!
Ali AĞIR aliagir70@gmail.com
Çağın kırık aynasında,
Hakikat, hayale döndü.
Gururun fırtınasında,
Bedenler heykele döndü.
Sinsiler çıktı sahneye,
Nefret ektiler sîneye,
Kıvılcım düştü hâneye;
Muhabbetler küle döndü.
Değişti insanın huyu,
İnsafsızlık bir kör kuyu,
Çekildi merhamet suyu;
Gönüller kumsala döndü.
Tuttu yolları ifritler,
Yükseldi göğe ağıtlar,
Yarına dair ümitler;
Kurumuş bir güle döndü.
Sardı cehâlet ağları,
Yıkıldı nur otağları,
Tükendi hayır bağları;
Şer dağları yola döndü.
Ekranlarda maskaralar,
Her gün kalpleri yaralar,
Mahrem sırlar, hâtıralar;
Sadırlardan dile düştü.
Koştu şöhret pazarına,
Düştü pislik çukuruna,
Niceler alkış uğruna;
Kâmilden sefile döndü.
Kalpler taş gibiyse eğer,
Acıyla yanar mı ciğer?
«Kardeşlik» yalanmış meğer;
Akan yaşlar Nil’e döndü.
Horlandı hep menekşeler…
Her mekânda peş peşeler,
Meclislerde başköşeler;
Arsıza, rezile düştü.
Her rüzgârda sürüklendi,
Dertlere dertler eklendi,
Herkesin yükü yüklendi;
Garipler hamala döndü.
Gülü budadı bahçıvan,
Dikenle kaplandı cihan,
Göklere sığmayan îman;
Bir avuçluk göle döndü.
Ufku karanlık bürüdü,
Güzel duygular çürüdü,
Sevda ağacı kurudu;
Yürekler bir çöle döndü.
Şimşek gibi geçti zaman,
Kıştan sonra geldi hazan,
Çocukken yaşlandı insan;
Asırlar bir yıla döndü.
Ali, kahrın lehçesinde,
İhtirâsın pençesinde,
Şuursuzluk bahçesinde;
Ömürler gazele döndü.
3 Mayıs 2019