ÇAĞIN KIRIK AYNASI!

Ali AĞIR aliagir70@gmail.com

 

Çağın kırık aynasında,
Hakikat, hayale döndü.
Gururun fırtınasında,
Bedenler heykele döndü.

Sinsiler çıktı sahneye,
Nefret ektiler sîneye,
Kıvılcım düştü hâneye;
Muhabbetler küle döndü.

Değişti insanın huyu,
İnsafsızlık bir kör kuyu,
Çekildi merhamet suyu;
Gönüller kumsala döndü.

Tuttu yolları ifritler,
Yükseldi göğe ağıtlar,
Yarına dair ümitler;
Kurumuş bir güle döndü.

Sardı cehâlet ağları,
Yıkıldı nur otağları,
Tükendi hayır bağları;
Şer dağları yola döndü.

Ekranlarda maskaralar,
Her gün kalpleri yaralar,
Mahrem sırlar, hâtıralar;
Sadırlardan dile düştü.

Koştu şöhret pazarına,
Düştü pislik çukuruna,
Niceler alkış uğruna;
Kâmilden sefile döndü.

Kalpler taş gibiyse eğer,
Acıyla yanar mı ciğer?
«Kardeşlik» yalanmış meğer;
Akan yaşlar Nil’e döndü.

Horlandı hep menekşeler…
Her mekânda peş peşeler,
Meclislerde başköşeler;
Arsıza, rezile düştü.

Her rüzgârda sürüklendi,
Dertlere dertler eklendi,
Herkesin yükü yüklendi;
Garipler hamala döndü.

Gülü budadı bahçıvan,
Dikenle kaplandı cihan,
Göklere sığmayan îman;
Bir avuçluk göle döndü.

Ufku karanlık bürüdü,
Güzel duygular çürüdü,
Sevda ağacı kurudu;
Yürekler bir çöle döndü.

Şimşek gibi geçti zaman,
Kıştan sonra geldi hazan,
Çocukken yaşlandı insan;
Asırlar bir yıla döndü.

Ali, kahrın lehçesinde,
İhtirâsın pençesinde,
Şuursuzluk bahçesinde;
Ömürler gazele döndü.

3 Mayıs 2019