BURCU BURCU KOKSUN GÜLLER!
Servet YÜKSEL
-Gurbette 24 yaşında ebedî âleme göçen Burcu YURDAKUL yeğenimin rûhuna ithaf…-
Bir telefon geldi «eyvah»!
Dedik ki: «el-hükmü lillâh!»
Hayallerde yüzün kalır…
Yollar bir sel gibi akar,
Zaman akrep olur sokar,
Bir gece ki uzun kalır…
Rüyaların paralanır,
Bir an perde aralanır,
Ötelerde gözün kalır…
Yıkılırken gurbet eller,
Burcu burcu koksun güller!
Her çiçekte tozun kalır…
Rûhun Hakk’a doğru uçar,
Sevdiklerin öyle nâçar,
Gönüllerde izin kalır…
Ayrılır mı kardeş-bacı?
Gayri sen de bize acı!
Bir tarifsiz hüzün kalır…
Baş ucunda dayı, abi…
Elde bir çift ayakkabı,
Bütün eşyan mahzun kalır…
Balın bile tadı olmaz,
Sofradaki yerin dolmaz,
Çayın, çorban, tuzun kalır…
Herkes doğar eceliyle,
Ne söylersin hâl diliyle?
Sesin gider, sözün kalır…
Demir atın eyerinde,
Anne, baba ciğerinde,
Ömür boyu közün kalır…
Bu yüzden mi yurt tutmadın?
Şairi de uyutmadın!
Mısralarda sızın kalır…
Sonbaharda solup gittin,
Bu dünyaya gülüp gittin,
O pırlanta özün kalır…