ŞİMDİ AĞLAMAK VAKTİ
ŞAİR : Zahit GENÇ zahitgenc80@gmail.com
Meyve dolu ağaçlar, dallar yere eğilmiş,
Bulabilsem bir insan, olgun meyve tadında.
Yaşlanınca anladım hayat bir düş değilmiş,
İffet insan içindir, daha güzel kadında.
Vakit, saat dolmadan; kader tahakkuk etmez,
Zaman akan su gibi, durdurmaya imkân yok.
Mevsim bahar değil mi? Niçin bülbüller ötmez?
İçim boş kovan gibi, merak edip bakan yok.
Bu dünya mı değişti, yoksa biz mi değiştik?
Görünen köy karşıda, kılavuza ne hâcet?
Ne ummâna kavuştuk ne göklere eriştik,
Gönüller bir boşlukta, sarmış bizi atâlet.
İnsanlar yaprak gibi, vakti gelir dökülür,
Sevgi gönlün pınarı, hayat onla yeşerir.
Kurur ise ağaçlar, köklerinden sökülür,
Gönlü ham insanların meyveleri kekredir.
Ne armudun saplısı ne üzümün çöplüsü,
Unut artık bunları, çürüyor bak insanlık!
Nerde, nasıl, ne hâlde; adamın en çaplısı,
Herkes maddeci oldu, rûhu sardı karanlık.
Şimdi ağlamak vakti, niçin gülüp durursun?
Zâyî ettin ömrünü, muallâkta her işin.
Vakit bir gün dolacak, sen o zaman görürsün,
Acı bir son olacak, bu dünyadan gidişin.