BİR SEFERE ÇIKTIM…
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Ömrümden eksilen mevsimler, aylar…
Aklıma uymayan, nefsimi paylar…
Dosta doğru bir sefere çıktım ki,
Yoldaşım âcizlik, yüküm Altaylar…
Yel estikçe ovaların bağrında,
Derviş gibi boyun büker buğdaylar…
Benden kaçar, bana koşar dörtnala,
Gönül yaylasında o deli taylar…
Zaman adlı değirmenin çarkında,
Bir avuç kum olmuş hanlar, saraylar…
Bir mürşidin dergâhına uğradım,
Kalpleri aşk ateşinde kalaylar…
Gördüm ki taşlara vurur kendini,
Ummanlara hasret; dereler, çaylar…
Bir bakışı, güzelliği can yakan,
Leylâlar bir çölmüş, solmuş Gülaylar…
Gaflet oklarını sîneme salmış,
Tuzağına düşüp, gerdiğim yaylar…
Hikmetini sormam, hayretindeyim,
Gül bitirir, şer sandığım olaylar…
Servet’im gam çekme dünyadan yana,
Müşkülünü sabır, sevgi kolaylar…
Hakk’a dilekçemin pulu, gözyaşı,
Bilir misin hangi makam onaylar?..