MEVLÂ’YA GİDER…
ŞAİR : Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com
İnsan bir su misâli, akar Mevlâ’ya gider,
Arzu eder visâli, bakar Mevlâ’ya gider…
Gönülden dilekçeler gönderirken göklere,
Duâ dil ve dudaktan, çıkar Mevlâ’ya gider…
Derûnunda dert olan O’ndan ister dermanı,
Huzurda boyun büker, büker Mevlâ’ya gider…
Muhabbet mâbedinin bülbülleri zikirde,
Güvercinler «Hû»sunu, çeker Mevlâ’ya gider…
Aşk odundan bir çıngı düşerse can evine,
Can mülkünde ne varsa, yakar Mevlâ’ya gider…
Yeryüzü mescid ona, Hakk’a secde ederken,
İki damla gözyaşı döker Mevlâ’ya gider…
Gönül gülistan olur bir rahmet şebnemiyle,
Gülümseyen her gonca, kokar Mevlâ’ya gider…
Sararmış solmuş bugün, dünkü yemyeşil yaprak,
Yüreğine bir hüzün çöker Mevlâ’ya gider…
Meşakkat dünyasında vâde dolar nihayet,
Neyi varsa burda kor, çıkar Mevlâ’ya gider…
Can verir cennet alır Allâh’ın has kulları,
Bir şehâdet rütbesi, takar Mevlâ’ya gider…
18 Kasım 2017