KAHRAMAN
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
Dur durak bilmeden yiğit dediğin,
Koparmalı gökten yıldızı, ayı.
Doğduğu ilk günden son güne değin,
Sırdaşı bilmeli ok ile yayı.
Gök gürültüsünü aratmayan ses,
Elde tutulmayan ateş olmalı.
Neşesi mazluma Îsevî nefes,
Öfkesi zalime bitiş olmalı.
İçiyle dışı bir elif gibi düz,
Söyledikleriyle kalbe girmeli.
Sözleri geceyi etmeli gündüz,
Kalemi cihana nizam vermeli.
Darın darındaysa ahvâlin ilki,
Vazgeçilmezi tek vatan bilmeli.
Bu uğurda ölüm kaybolan mülkü,
Hapsetmeli vakte onu dilmeli.
Ardına bakmadan tek başına dik,
Üstüne üstüne şerrin akmalı.
Küfrün surlarında açmaya gedik,
Yıldırımdan parça olup çakmalı.