HARCANAN HAYATLAR!
ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de
Vefâsız sahipleri terk-i diyar edeli,
Köy evlerinde zaman örümceğin ağında…
Sorsam koca çınara kim akıllı, kim deli?
Fareler oynaşıyor ağanın konağında…
Bacasında bir baykuş, camları kirli, kırık,
Kapı aralığından içeri giriyorum…
Duvarlar hüzün rengi, sedirde bir hıçkırık,
«Her şey insanla güzel!» deyip ürperiyorum…
Kenarda bir boş beşik sallanmayı unutmuş,
Ağlama seslerini, koşturan gelinleri…
Yalnızlığı emzirmiş, ne rüyalar uyutmuş,
«Lâ havle» çekip kovdum perileri, cinleri…
Bir ev ki takviminden firar etmiş mevsimler,
Her oda ayrı âlem, hâtıralar tozlanmış…
Gözlerime bakıyor solmuş, yırtık resimler,
Bir ev ki harmanında ömürler patozlanmış…
Şu boynu bükük baston kime yoldaşlık etmiş?
Ya avluda gördüğüm ninelerin çıkrığı…
Çömlek ateşte mutlu, ibrik suya hasretmiş,
Kulağımda eşyanın duyulmayan çığlığı…
Bir hayalin peşinde göçünce şehirlere,
Gönül bahçelerini sarmış ayrık otları…
Anlatsam ağır gelir dağlara, nehirlere,
Bu yalan dünya için harcanan hayatları…