MEDİNE
ŞAİR : Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com
Gönül, Medine’yi sorardın hani,
Taybe hareminin işte hizası,
Îmânın, ihlâsın nurlu vatanı,
Sardı rûhumuzu nûr-i beyzâsı.
Üstüne bastığın bu aziz toprak,
Açtığından beri Habîb’e kucak,
Kütükleri bile Rasûl’e müştak,
Muhabbet yoğrulu bütün eczâsı.
İyi bak gördüğün şu yeşil kubbe,
Aşkın nişânesi her mü’min kalbe,
Altında kulların en hası Rabbe,
Hakkın âlemlere rahmet imzası.
Habîb’in eviyle minber arası,
O’ndan ümmetine cennet mirası,
Canlardan azizdir her hâtırası,
Feyz ve rûhâniyet dolu ravzası.
İşte önümüzde Varlığın Nûru,
Durduğumuz mekân O’nun huzûru,
Eziyetten sakın, edebi koru,
O’na hürmettedir, Rabbin rızâsı.
Sultan’a selâm ver, diridir bil ki,
Her insan hakkıyla bilemez belki,
Hâllerine göre ağırlar halkı,
Hem taltifi vardır hem de cezası.
Mekîn en mübârek, mekân en güzel,
Bir vakit namazı bin vakte bedel,
Ezanı duyunca canla başla gel,
Kaçan fırsatların olmaz kazası.
Şurası Bakî‘dir mü’minler yurdu,
Bir başka âlemdir toprağın ardı,
Hepsi hidâyete şaşmaz rehberdi,
Toprağa serpili yıldız fezâsı.
Şu dağdır sevilen ve seven Uhut,
Taş-toprak sevemez zannını unut,
Bu dağda Rasûl’e muhabbet mevcut,
Habib’den akseden aşk iktizâsı.
Temiz mü’minlerin diyarı Kuba,
Takvâ mescidinin civarı Kuba,
İlk karşılayandı O yâri Kuba,
Tövbenin, takvânın, sıdkın havzası.