KAHRAMANMARAŞ
ŞAİR : Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com
Yaslayıp sırtını kendi dağına,
Kurulmuş tahtına Kahramanmaraş.
Cennet nehri Ceyhan düşer sağına,
Yönü kıbleyedir, gönlünde Ukkâş.
Bertiz ile Göksun, Afşin, Elbistan,
Muhafız birliği, dağları tutan,
Dosta güven veren, düşman korkutan,
Zor günde imdada yetişen gardaş.
Heybetle yükselir Nurhak ve Berit,
Andırın, Pazarcık, Çağlayancerit,
Bir de Türkoğlu’nda harmandır yiğit,
Yan bakmak, korkutmak; nâfile uğraş.
Güzel vatanımız bize can evi,
Nimetlerle dolu maddî-mânevî,
Hakk’a borcumuzdur şükrün her nevi,
Bin bir güzellikle süslemiş Nakkaş.
Madalyalı şehir, şair otağı,
Kayıtlı, tescilli aslan yatağı,
«İndirtmem!» deyince şanlı bayrağı,
Allâh’ın yardımı oldu arkadaş.
Maraş olmaz asla düşmana gülzâr,
Bütün Maraşlıya olmadan mezar,
Diyen kahramanlar bir destan yazar,
Gösterir dünyaya nasılmış savaş.
Namus kahramanı, İmam dedesi,
Havası mûtedil, merttir edesi,
Yiğidin dobrası, hası, sadesi,
Kurtuluş Harbi’nde önde çekti baş.
Yiyince tokadı düşman Fransız,
Maraşlı ne imiş bildi vicdansız,
Yağladı tabanı sıvıştı ansız,
Canını kurtardı kaçtı, canhıraş.
On iki şubattır kurtuluş günü,
Kahramanmaraşlı unutma dünü!
Vefâ, duâ bekler ceddin bütünü,
Şehid hâtırası dolu hep dağ, taş.
Ocak, 2016