Az Gelir
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) .niyazkar@gmail.com
Bilebilsen gönlümdeki yarayı,
Tabibin sunduğu merhem, «tuz» gelir…
Görebilsen özümdeki çırayı,
Yaktıkça hasretin, yürek «köz» gelir…
Zannederler ben bir zâra düşmüşüm…
İsyan edip, intizâra düşmüşüm…
Bilmezler ki, bir nigâra düşmüşüm…
İşar etsem sevdiğime «söz» gelir…
Ümit, gariplerin ekmeği, aşı…
Vuslat mahbubların hayali, düşü…
Candan vurulmuşsa cânâna kişi;
Sitem etse kendisine «naz» gelir…
Gerçek sevgi kaldı mı ki dünyada?
Seven murad aldı mı ki dünyada?
Yâr, yârini buldu mu ki dünyada?
Vîrân olmuş, gülistana «yaz» gelir…
Kim çekmişse kara sevda yasını,
Bil ki dolu içmiş efkâr tasını…
Kim üstün bilmişse hep ustasını;
Ârif meclisinde bire «yüz» gelir…
Mevlâ’m âlî kılar bazı kulları,
Onlara kurdurur «aşk okulları»…
Emsalsizdir her birinin hâlleri;
Rûhumuza, ufkumuza «haz» gelir…
Nerede «Gülperi», hani «Mihriban?»
Haniya «Sümmânî», ya «Âşık Nihân?»
Niyazkâr bir daha görür mü cihan?
Böyle civanlara cinân «az» gelir…
8 Ocak 2015