Âlemler Sultanı’na
ŞAİR : Hakkı ŞENER sairimam01@hotmail.com
Kesilir tâkati yazan kalemin,
Yazılınca Sen’in adın Efendim.
Sen ki sultanısın cümle âlemin,
Ruhlara şifâdır yâdın Efendim.
Zulümat asrına gökten inen nur,
Gelişinle, sonu geldi salîbin;
Yarınlara umut, kalplere huzur;
Sen yetim yeğeni Ebû Tâlib’in…
Yeni bir bahardı geldiğin sabah,
Âmine’nin evi doldu pür neşe…
Vuslat yakın oldu elhamdülillâh,
Güneş başka doğdu, o gün Kureyş’e.
Kisrâ’nın burçları yıkıldı bir bir,
Sen’in gelişinle kurudu Sava.
Gün gelip te Sen’i sarınca kabir;
Sen’siz bir dünyayı sevmedi Kasva.
Uzaktan göründü bir ulu kervan,
Sana meftun bakıp kaldı Bahîra…
Nurlu şafakları özlerken cihan,
Yıllarca yolunu bekledi Hira…
Aşkınla melekler tekbir getirir,
Muhammed rayhası konar güllere
Kelimeler anlamını yitirir,
Leylâ leylâ diye iner çöllere…
Cesaretim yoktur Sen’i övmeye;
Mevlâ’nın övdüğü yüce Peygamber!
Kalbim el verir mi, öyle sevmeye;
Sen’i candan fazla severdi Ömer.
Zulümle inlerken beldeler köyler,
Üveys’te aşkını tanıdı Karan.
Kandırmadı onu çeşmeler, çaylar
Hep Sen’i aradı yollarda Selman.
Bastığın taşları koklasam bir bir,
Gül kokarmış tırmandığın yokuşlar.
Ne kadar bahtiyar oldu kim bilir,
Kapınızda nöbet tutan o kuşlar!..
Müjdeler uçurdu gelen çağlara,
Bir su gibi Medine’ye akışın;
Dayanılmaz acı verdi dağlara,
Dönüp dönüp Beytullâh’a bakışın…
Müjdesin, rahmetsin, bir baharsın Sen,
Varlığınla geldi hayatın tadı.
En şerefli misafirsin beklenen;
Sen’inle değişti bu şehrin adı.
Medine bir minber, Sen yüce hatip,
Cihanı ışıttı verdiğin ışık.
Güzel evsâfını yazamaz kâtip,
Aşkınla pervâne döner her âşık…
Saâdet asrıydı Sen’le yaşanan,
Onda kuşlar bile mesut gezerdi;
Bahtiyardı, nûrun ile nurlanan,
Sen’i sevenler de Sana benzerdi.
Ne cürettir, ey dost, Sen’i anlatmak
Ben yollara türab, Sen başlara taç.
Rüyalarda olsun yüzümüze bak,
Bîçâre insanlık nûruna muhtaç!..