GİTMEK…
ŞAİR : TÂLÎ (Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI)
Olur mu tarladan ihsânı biçmeden gitmek…
Olur mu çifte kanat varken uçmadan gitmek…
Özenme mülk-i Süleymân’a, mal ve servetine…
O sırça yolda kolay iş mi sürçmeden gitmek…
Revâ mı kabre gömülsün, ebedlerin tohumu?
Revâ mı elde çürütmek ve saçmadan gitmek…
Zamânı gelmeyen işlerde hicret eyleyerek,
Zamânı geldi mi meydâna kaçmadan gitmek…
Sükûtu en iyi tedbir bilip de ağyâre,
Cinâna sakladığın ağzı açmadan gitmek…
Geçip gidenlere gıptayla iştiyakla bakıp,
Zaman gelince vakit fazla geçmeden gitmek…
Şu gölgelik, iki dünyâya gölge eylemeden,
Kanat açıp, yere Kārunca göçmeden, gitmek…
Tüketme bâdeyi, Tâlî, öbür cihâna bırak;
Zülâl-i Kevser’e şart oldu içmeden gitmek…
vezni: mefâilün / feilâtün / mefâilün / feilün
(fa’lün)
Temmuz 2011-Aralık 2014