ÇÖL ÇİÇEKLERİ -2-

ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com

Gönüller tutuşturan köz bırakıp gittiler.
Asırlara yetecek söz bırakıp gittiler.

Sûret-i Rasûl gibi bakana huzur veren,
Gül-i rânâdan misal yüz bırakıp gittiler.

Peşinden gelenlere hakla, hakikat üzre,
Kurtuluşa götüren iz bırakıp gittiler.

Soluklanıp bir nefes geçerken bu duraktan,
Âleme ışık tutan öz bırakıp gittiler.

Rahmeti kuşandılar, görünmezlere hâkim,
Rüyâlara müsâvî göz bırakıp gittiler.

Gaye-i gayretleri uhrevî hayat için,
Servet-i dünyâlıktan az bırakıp gittiler.

Nefsânî arzulara eğilip bükülmeden,
Hak, hukuk, adâleti düz bırakıp gittiler.

Geride kalanlara iki cihanda rehber,
Hâtemü’l-Enbiyâ’dan cüz bırakıp gittiler.

Yönelince bekāya, miras bekleyenlere,
İki arşınlık, beyaz bez bırakıp gittiler.

Gün dağları aşınca dediler; «Vakit tamam!»
Davete koşar adım, tez bırakıp gittiler.