ÇÖL ÇİÇEKLERİ
ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com
İnsanlığı kör kuyudan,
El verip çeke geldiler.
Çiçek devşirip kayadan,
Sevgiyi eke geldiler.
Demediler yazın, kışın,
Zulme çalınan alkışın,
Gördükleri her yanlışın,
Kolunu büke geldiler.
Düşseler de âh u zâra,
Susuzları ak pınara,
Kavuşturmak için yâra,
Sırtlayıp yüke geldiler.
Bırakarak işlerini,
Mâsivâlık düşlerini,
Küfrün kanlı dişlerini,
Vahiyle söke geldiler.
Bağlananlar ol Mansur’a,
Saatleri bedel asra.
Yûnusleyin ardı sıra,
Söze gül döke geldiler.
Besmelesiz aş ağulu.
Nasipsize göz buğulu.
Terk edip çer-çöp çoğulu,
Fehmedip «tek»e geldiler.